voorbereiding

Als je zo’n reis gaat maken dan kun je daar niet onvoorbereid aan beginnen. Je moet voor jezelf een aantal dingen op een rijtje zetten. Allereerst is het belangrijk om een reisschema te maken. Hoe lang wil ik er over doen en welke landen wil ik bezoeken.

De route gaat over 18 landen, 5 tijdzones met een reisafstand van ca. 17.000 km.  Welke landen ik precies aandoe kun je zien op de routekaart. Het is de bedoeling dat ik de reis, uit en thuis voltooi in pakweg 12 tot 14 weken. Dit moet goed te doen zijn.

Waar ik bijvoorbeeld met kleding veel rekening mee moet houden is het temperatuurverschil. De temperatuur varieert van net onder het vriespunt tot maximaal 40 graden Celsius. Mijn motorbroek bestaat bv. uit drie delen die ook onafhankelijk van elkaar gedragen kunnen worden.

Ook de hoogte is iets waar je niet ondoordacht mee om moet gaan. Het hoogste punt van de reis bevindt zich op de Parmir highway  op een hoogte van 4620 meter. Het is belangrijk om niet te veel per dag te stijgen ( Max tussen de 400 en 500 meter boven de 3000 meter). Dit om te voorkomen dat je hoogte ziek wordt. Mocht ik toch ziek worden dan heb ik hiervoor medicijnen bij me.

Een volgende uitdaging waar ik goed op voorbereid moet zijn is de D915 in Turkije. De Derebasi Bends in de Turkse Zwarte Zeeregio is een van de meest verraderlijke wegen ter wereld. Het wordt beschouwd als een droombestemming voor extreme avonturiers, dus ook voor mij. De 3,5 km lange bergpas loopt over de 1800 meter hoge Soğanlı berg tussen de binnenlandse provincie Bayburt en de kustprovincie Trabzon. Het heeft 13 naaldbochten waarvan men zegt dat deze onmogelijk zijn om in een enkel manoeuvre uit te voeren.

Ik rijd door Roemenië en dan MOET je de over de Transfagarasan rijden. Misschien pik ik dan ook nog de Transalpina even mee. Maar dat kunnen jullie lezen als ik er daadwerkelijk ben. Ik houd jullie dan via mijn blog op de hoogte, inclusief foto’s als ik er  daadwerkelijk ben.

Ook de Motor is heel belangrijk voor de reis maar er is meer nodig. Ik heb een aantal visa nodig. Alle visa aanvragen verliepen soepel, behalve die van Turkmenistan.  Tijdens het aanvragen hiervan ging het bijna mis. Ik kon geen visum voor Turkmenistan krijgen.

De transitvisums die tot vorig jaar nog afgegeven werden voor Turkmenistan, zijn vanaf 2018 niet meer beschikbaar. Eerst heb ik gekeken of ik de route kon wijzigen. Vanwege het negatieve reisadvies om van Iran via Afghanistan naar Oezbekistan  te reizen was dit voor mij dus geen optie.

Na veel speurwerk op internet en navraag bij verschillende intanties kwam ik met Michel Hermans van DimSun reizen in aanraking. Hij had voor mij een oplossing. Voorwaarden was dat ik door Turkmenistan zou reizen in het gezelschap van een gids. Ik moet dan op de afgesproken datum aan de grens tussen Iran en Turkmenistan staan zodat ik gezamenlijk met een Turkmeense gids 3 dagen onder begeleiding Turkmenistan bezoek. De gids is in het bezit van een four wheel drive . Ik doe dit ondanks de extra kosten en ben blij met deze oplossing. Bovendien zie ik nu 3 dagen ook veel van het land. Overige visums waren geen probleem.

Ik heb het besluit genomen om de verplichtte Carnet de Passage voor Iran niet via de ADAC in Duitsland aan te vragen maar via een contactpersoon aan de grens met Iran. De kosten zijn dan beduidend lager omdat ik vooraf geen borg hoef te storten.

Naast de visa heb je ook verschillende inentingen nodig. Hiervoor heb ik de GGD ingeschakeld. Ze hebben me prima geholpen. Ik moest o.a. ingeënt worden tegen hepatitis A en B, tegen hondsdolheid. Recepten voor medicijnen tegen hoogteziekte en malaria kreeg ik via de GGD en kon ik ophalen bij de apotheek. Dit alles was wel een extra kostenpost die in in het begin niet voorzien had. Gelukkig is dit nu ook allemaal prima geregeld.

Ik heb ook veel geïnvesteerd in het zoeken naar het juiste formaat gebruiksvoorwerpen die ik mee moet nemen, zoals mijn tent, stoel en tafeltje en spullen om soms te koken en bv. koffie te maken. Het was een heel gezoek maar wel leuk. veel heb ik gevonden in de campingwinkel maar ook via internet heb ik veel kunnen vergelijken en daarna aangeschaft. Sommige dingen zijn nu al overbodig, maar het zij zo, soms schaf je te veel aan. Keuzes maken gebeurd dan pas iets later.

Lang heb ik nagedacht of ik een navigatiesysteem zou aanschaffen. Ik heb het niet gedaan. Ik rijd op de kaart met ondersteuning van google maps via mijn mobiel. Op de kaart rijden heeft het voordeel dat je veel bewuster met je omgeving bezig bent. De verbinding met het gebied is dan veel optimaler. Ik heb vroeger geleerd om met kaarten te rijden. Het moet nu dus ook wel lukken.