Het is dan 23 mei in de vroege ochtend. Het is supermooi weer en ik vertrek met veel zin om verder te gaan uit Cappadocia. Onderweg geniet van van het mooie landschap en de haast lege wegen. Zo rijden is echt genieten. Zo rond het middaguur moet ik tanken. Dit geeft geen problemen en ik stap weer op mijn motor om mijn reis te vervolgen. Om te kunnen starten moet je met de afstandsbediening het alarm uitschakelen. Het alarm schakelt automatisch in als je het contact afzet. Met het alarm erop kun je de motor niet starten. Maar het alarm wil er niet af. Nu weet ik dat er bij sommige tankstations een radiosignaal aanwezig is waardoor dit niet optimaal werkt. Dus de motor maar een 50 meter verder geduwd waarbij het alarm volop af ging. Maar ook hier lukte het niet de motor te starten. Misschien was het batterijtje van de afstandbediening te zwak. Maar proberen en dus nieuwe batterijen gekocht. Dit was het mankement ook niet. Het alarm ging er niet af. Ik had nog 1 laatste optie en dat was de reserveafstandsbediening. Helaas ook dit werkte niet.
Wat nu? ik was inmiddels zo’n 500 km weg van Ankara, dus zelf maar proberen. Alle bepakking en het zadel eraf. Daaronder zitten de zekeringen van het alarm. Alles gecontroleerd maar niets hielp. De pompbediende was zo vriendelijk om een vriend te bellen die er verstand van had en die kwam inderdaad snel aan om mee te helpen. Maar ook hij kon het probleem niet verhelpen. Wat nu? Dan maar Harley Davidson in Ankara bellen voor een telefonische backup. Ook dit leidde niet tot resultaat. Toen heb ik besloten de motor te laten ophalen vanuit Ankara te laten ophalen. Samen onderhandeld over de prijs en toen we daar uit waren begon voor mij het wachten. Het was een ritje van Ankara naar waar ik stond duurde ongeveer 5 uur en dan moeten we ook nog terug naar Ankara. Het was niet anders. De man die de pompbediende gebeld had heet Levent en hij wilde graag bij me blijven tot er hulp kwam vanuit Ankara. De motor werd in de garage gestald en Levent nodigde me uit om samen te gaan eten. Ik had onderhand wel honger en dacht dat we samen zouden eten maar Levent bestelde eten voor mij en voor zichzelf niets, het was immers Ramadan. Ook mocht ik niks betalen. Om de tijd wat te laten opschieten heeft Levent me daarna nog meegenomen naar de motorgarage van zijn vrienden.
We hebben die uren veel plezier gehad. Er werd nog een man bijgehaald die vroeger in Groningen gewoond had en voor de vertaling zorgde. Ik heb geleerd dat als je moeite doen kun je echt met iedereen kan praten.
Rond 20.00uur arriveerde Sekram. Hij is van Harley Davidson Ankara. We hebben de motor ingeladen en zijn aan de terugreis van ongeveer 5 uur begonnen. Onderweg vertelde hij dat hij dicht in de buurt van zijn broer was en daar graag wilde stoppen om samen te eten. Rond 23.oo uur kwamen we in Kasyon aan om zijn broer te ontmoeten. Samen hebben we mijn Harley toen ook nog moeten bewonderen. Nadat we samen hadden gegeten wilde ik afrekenen maar ook hier mocht ik dat niet. Ze werden er zelfs een beetje boos over. Ik was tenslotte hun gast en voor gasten moet je zorgen. Er moest ook hier nog even kennis gemaakt worden met de motorclub van Kayseri en nadat we de Turkse koffie genuttigd hadden werd het tijd om richting Ankara te gaan rijden.
