Darwaza Crater

Stipt om 15.00 uur op 18 juni was mijn gids / chauffeur bij het hotel om mij te begeleiden naar de Darwaza Crater. De gids attendeerde mij ook nog op het vliegveld van Asjchabad wat gebouwd is in de vorm van een havik. Nadat ik ervoor gezorgd heb dat ik alles tankjes vol benzine heb, rijden we naar door naar de eerste Crater. Ik op de motor en de chauffeur met een jeep.  Dit is voorschrift in Turkmenistan. De Darwaza Crater moet ontzettend spectaculair zijn. Het  wordt niet voor niets de ” Door of Hell” genoemd. Het is een rit van ongeveer 3 1/2 uur.

Zodra we de prachtige wit marmeren stad uit zijn is de weg opeens erbarmelijk slecht. Gaten en scheuren maar ook gewoon hele stukken asfalt ontbreken.  Onderweg stoppen we nogmaals om mijn tank vol te doen. In de woestijn is niks te krijgen. De volgende mogelijkheid om te tanken is pas over 350 kilometer. Ook nemen we een kleine pauze in een wegrestaurant, genaamd De Sprinkhaan. Het restaurantje doet zijn naam eer aan, er zitten honderden sprinkhanen binnen.

Een jongen van een jaar of tien is de sprinkhanen aan het vangen en hij doet ze in een grote pot. Ik heb maar niet gevraagd waar ze voor gebruikt worden.

Hierna rijden we door naar de 1ste Crater, genaamd de Water Crater. Het is een giga Crater waar water door stroomt. Enorm om te zien.

Daarna rijden we door naar de 2de Crater, de Mud Crater. Deze Crater is gevuld met een soort van modder. Ook weer enorm om te zien.  De reis valt tot nu toe mee.

Daarna begint voor mij het meeste zware traject om te rijden tot nu toe. Ik moet ongeveer 8 kilometer door het losse woestijnzand bij een temperatuur van ongeveer 40 graden. Ik heb me 5 keer muurvast gereden en ben 3 keer compleet onderuit gegaan. Het is echt door The Door to Hell.  De motor moest ik steeds uitspaaien. De 5de keer was ik echt aan het einde van mijn latijn, ook omdat ik 3 keer onderuit ging waardoor ik bagage moest afladen om de motor weer recht te zetten.

Ik ben blij dat ik heb doorgezet, het was de moeite waard want het resultaat was geweldig.  Eerst komen er twee schotten op me afgelopen en die zeiden: ” this is unbelievable, we did this with our BMW GS and we had to turn around. We could not make it” . Ze vroegen: ” how did you do this?  We want to take a picture of you and your motorcycle.

Ik voel me natuurlijk apetrots en ben opeens ook minder moe.

De Darwaza Crater zien is ook een beloning op zich. Het is fantastisch en indrukwekkend maar ook beangstigend tegelijk. De Crater is ontstaan in 1971 of 1972 tijdens het boren naar gas in de tijd van de Sovjetunie. Tijdens het boren is het boorgat ingestort en is er een gat met een doorsnede van ongeveer 70 tot 80 meter ontstaan waar continu gas uit ontsnapt. Ze hebben toen het  gas aangestoken met verwachting dat het ongeveer een week zou branden. Het brand dus nu al bijna 50 jaar onafgebroken.

Vlak bij de Crater staan enkele Yurts ( soort van tenten) waar je kunt overnachten. Er wordt daar ook een heerlijke barbecue voor ons bereid. De chauffeur en ik eten en overnachten daar.  De terugreis de volgende ochtend zou volgens de chauffeur beter gaan. Het zand zou door de afkoeling in de nacht wat vaster worden. Ik ben erg benieuwd en vooral kapot.