Alleen weer door

Het is nog steeds zondag de 27ste en ik moet nog een stukje door. Ik ben verder reden via Batoemi over de A1 richting Achaltische. Ik dacht een mooi binnendoor weggetje te hebben gevonden zodat ik weer veel van de omgeving zou zien. Het was een echt “binnendoor” weggetje en het eerste stuk ging nog redelijk goed, totdat er toch echt hele grote gaten in de weg zaten en ik heel goed moest opletten om ze te ontwijken.Nadat ik de gaten had gehad, was het asfalt zomaar weg en was het enkel nog een weg van keien met nog meer gaten. Ik dacht dat er zometeen wel weer asfalt zou komen maar ik had het mis, de weg werd alleen nog maar slechter. Daarbij was het behoorlijk koud, er lag zelfs sneeuw.

Nadat ik dacht het ergste gehad te hebben, was de weg opeens helemaal weg. Een heel stuk weg was onder water gelopen. Teruggaan was geen optie, dan maar 15 tot 20 cm door het water. De ondergrond was nog steeds bezaaid met keien, ik kon ze alleen niet zien. Met moeite kon ik alles overeind houden. Ik ben er uiteindelijk goed doorheen gekomen. Ik was op dat moment superblij met de off the road banden die op de motor liggen en de carter bescherming die ik gemaakt had. Ik geloof dat het anders niet gelukt was. Onderweg ben ik nog even gestopt om te kijken hoe de motor eruit zag. Ik schrok wel, zo vies en smerig en zelf zat ik ook volledig onder de modder.

Het begon al te schemeren en ik moest maar eens een hotelletje gaan zoeken. Op deze weg doorrijden in het donker, daar voelde ik niet zoveel voor. Rond 20.00uur kwam ik aan bij een overnachtingsplek in Achaltische. Op de kamer stond een bed en dat was het. Er was geen eten te krijgen en voor de volgende dag ook geen ontbijt. Ze hadden wel wifi. Ik was allang blij dat ik kon slapen en eten, ach ik kan wel een dagje zonder.