13 juni alweer. Ik ben nu 1 maand onderweg en heb ongeveer 8500 kilometer gereden. Vandaag vertrek ik vanuit Hotel Ali Baba in Yazd naar Tabas. Ik zak nu steeds verder naar het zuiden af. Het is hier behoorlijk warm, de temperatuur loopt in de dag op tot zo rond de 35 graden. In de ochtend is het fijn om te rijden met 25 graden. De hele rit gaat dwars door de woestijn. Nadat ik een tijd gereden heb, stop ik op een soort parkeerplaats om even de benen te strekken. Binnen een paar ogenblikken stopt er al een auto. Hij vertelde me dat ook hij zijn benen even wil strekken. Volgens mij is dat het niet, hij wil dolgraag met mijn motor op de foto. Ik sta nog even met de man te praten en vind het eigenlijk wel steeds bijzonder dat zonder dat ik de taal spreek, we elkaar goed verstaan, stopt er een vrachtwagenchauffeur met vrouw en kinderen die ook weer allemaal op de foto willen. Ik krijg ook een soort van stuk cake aangeboden. Ik eet het maar op. Die man en ik hebben best lang met elkaar gesproken. Hij heeft veel verteld maar ik kan niet alles opschrijven. Ik vertel het wel als ik weer terug ben.
Tegen de middag begint de temperatuur al aardig op te lopen naar zo’n 37 graden. Het is net of er een hete föhn op mijn lijf staat en de zon brand door mijn kleren heen. Ik heb al veel water gedronken vandaag en moet toch maar weer een pomp opzoeken om mijn water aan te vullen. De benzinepompen zijn hier op zijn zachtst gezegd heel schaars. Gelukkig heb ik 2 extra tankjes bij me. Ik heb er al een paar keer gebruik van gemaakt.
’s Morgens in Yazd alles vol getankt en ik dacht er wel mee uit te komen tot de eerst volgende pomp maar na uren rijden en enkele honderden kilometers verder, staat er een bordje langs de weg: volgende pomp 125 km en dat zou ik dus niet redden zonder reserves. Gelukkig, de pomp is in zicht. Ik alles maar weer volgetankt en ook foto’s gemaakt. Daarna mijn reis vervolgt naar Tabas om daar een slaapplek te zoeken.
13 juni alweer inderdaad.. Wat een reis! Ik ben diep onder de indruk en elke keer kijk ik weer uit naar je nieuwe blog. Met bewondering lees ik hoe je weer verder door het prachtige landschap heen rijdt op je Harley en elke keer weer zoveel behulpzame en vriendelijke mensen tegen komt. Het moet haast onwerkelijk, maar vooral onvergetelijk voor je zijn. De foto’s geven een mooi beeld mee van hoe prachtig t is en dat je dan ook even moet stoppen om deze bijzondere momenten vast te leggen. In werkelijkheid zal t nauwelijks te bevatten zijn en moet je… Lees verder »
Hé Twan, wat inmens groot de oppervlakte van de woestijn. Prachtige foto’s weer, maar volgens mij voel je je dan als mens wel klein worden! Wat is je reis toch een gigantisch, schitterde en mooie belevenis! Dikke😘