Naar Tabriz

De volgende morgen sta ik op tijd voor de deur bij de douane, ik wil niet nog meer vertraging oplopen. Er staat inmiddels een Irakese auto naast me. Het hele gezin heeft daarin de nacht doorgebracht. Het is inmiddels 9.00 uur en ik kan mijn paspoort en kentekenbewijs afgeven. Mijn carnet de passage is niet om 11.00 uur klaar maar om 13.00 uur; kosten 450 dollar. Welcome to Iran dacht ik bij mezelf, maar ja, dit vanuit Nederland regelen kostte me 3000 euro. Meteen nadat ik de grens gepasseerd ben veranderd het landschap. Ik waan me in een film van Indiana Jones, zo prachtig mooi is de omgeving.

Ik ga vanaf de grens richting Tabriz en om daar een hotel te zoeken. Ik wil Tabriz graag gaan bekijken. Ik heb ook nog even contact gehad met het bureau dat het visum en de gids voor Turkmenistan geregeld heeft om de datum van aankomst te verzetten van 12 juni naar 16 juni. Ik wil graag een paar dagen langer in Iran blijven. Het is prachtig en om er maar snel doorheen te crossen, dat is echt zonde. I

k heb een paar dagen vertraging gehad met het visum in Armenië en hier met het carnet maar niemand doet moeilijk, de gids komt gewoon 4 dagen later.

In Tabriz aangekomen, zoek ik een leuk hotelletje.  In het hotel heb ik met de man van de receptie zitten praten en hij heeft mij alle bijzonderheden over Tabriz verteld. Ook heb ik een plattegrond van hem gekregen waarop hij aangetekend heeft wat ik zeker moet bezoeken.

’s Morgens met de kaart in de hand op pad gegaan om de mooie plekken te bezoeken. Wat me opviel was dat er veel straten waren afgezet en er was veel politie op de been. Ook waren er zichtbaar veel soldaten aanwezig. Ik ben maar bij die mensen gaan informeren wat er aan de hand was en het bleek de laatste vrijdag van de ramadan te zijn. Ook was er een soort optocht, demonstratie. Ik had wel foto’s en stukjes film maar dat mag niet dus kan ik ze ook niet met jullie delen. Ik heb ze gewist. Het was op zijn zacht gezegd heel erg indrukwekkend. Overigens waren ook alle winkels en gebouwen gesloten. In het hotel heb ik gevraagd waarom ze me niet verteld hadden dat alles dicht was; vergeten te zeggen dat het een feestdag was, zeiden ze.